කන්ද පිරිමැද පිරිමැද පිරිමැද ලන්ද මුදුනට මුදුනට මුදුනට ඒවි හඳ පායලා වන්දනාවක යන්නෙ කොහොමද නංගියේ අපි දැන්ම මග බැහැලා // අරලියා මල් ඔහේ පිපුනට පෝය නෑ ඇවිදින් // ගෙවා අටවක වැඩෙයි අවසඳ නොවී...

කන්දෙන් ලන්දෙන් බැස දිවැ එන්නේ.. මා දං බෝවිටියා රස දන්නේ.. නින්දේ දුටු සිහිනය එලි වන්නේ.. සැන්දෑ කුමරිය ගඟට බසින්නේ.. පුරා උදුල ඇගෙ වත සොමි උන්දා සරා සදක් වේ සිත බැදි ලොල්ලා නුරා බසක් වී හද...

කන්දෙන් ලන්දෙන් බැස දිව එන්නේ මාදන් බෝවිටියා රස දන්නේ නින්දේ දුටු සිහිනය එළි වන්නේ සැන්දෑ කුමරිය ගඟට බසින්නේ පුරා උදුළ ඇගෙ වත සොමි තුල්ලා සරා සඳක්‌ සේ සිත බැඳි ලොල්ලා නුරා බසක්‌ දී හද එහි...

කදුපාමුල සිට දැහැනට සම වැද මා ගයනා ගී ඔබට ඇසෙනවද... කදු මුදුනේ සිට දිවැස් හෙලනු මැන ආල වඩන සඳ කිඳුරු ලියේ මිටියාවත් කදු ශිඛර සිසාරා සඳ බැස යන තුරු ‍අවර වනපෙතේ ඔබ කී රහසින් මා සැළුනේ නැත ඔබ...

කඳුපාර ඈත අයිනේ සඳ රෑක ඈ සිනා සේ වේදනා සිතාරේ මේ ගිත රාවේ ඇසේවා.. ජීවිතේ පුරා යාළු වී දෙවැටේ එදා කී කතා අසා යාළු වී දෙවැටේ එදා කී කතා අසා පාළු වී හැඬුවා සදා මාරුතේ පවා ගං ඉමේ මා දං...

කඳුලැල් සලා දෙනෙත් පියවිලි නැහැවිලා ඔබේ ඇයි මිහිරියේ කිව මැන කල්පනා ලොවේ..// මතුවේ සිහින් සුසුම් රැළි අද විල් දියේ මාගේ කිසිවත් ලොවේ වෙනත් නැත මට - ඔබ තරම් මගේ රැජිණ ඔබයි උදාරියේ- මගේ දිළිඳු...

ඊයේ ඇස් වල තිබු කඳුළු පිසලන්නට බෑ කිව් නිසා... ඒ කඳුලේ ආදරයේ පැහැයක් මා නෑ කිව් නිසා... සඳ අඳුරට උරුම වෙලා.. ආදරයේ කඳු බෑවුම් අතරේ.. කඳුළු වලින් මියැදී... සිනහවෙන් ඉපදී... ආ හැටි...

මටම පෙම් කර නෙතග නිවසන සද නොසිඳෙන සුනිල උල්පත කඳුළු බිංදුව..// සමනලිය නෙත ලැගුම් ගෙන හුන් නුඹව පළවා හැරිය දා මං උන්හිටිය තැන් අහිමි වීමෙන් උන්හිටිය තැන් අහිමි වීමෙන් ම වෙත වෙර බැඳ පිටව...

කඳුළු කිරි පොවා තුරුලේ සෙනෙහසින් හදා කඳුළු විල දිගේ නොපෙනී ගියාදෝ අම්මා සත් පියුම් විලේ විල මැද යළි පිපී දිලේ දුටු සඳ දරුවන් වෙත මවකගේ සෙනේ මිහිකත වුව හඬා වැටේ නිවන් මන් පෙතේ ඔබ ගිය මන්...

කඳුළු පිරිලා, දෙනෙත තෙමිලා, සිනිදු හිත පෑරිලා.. ඔබම සොයලා, රැයම ගෙවිලා, සිහින අවතැන්වෙලා.. හමුවන්න බෑ ඔයා.. සැඟවී මෙදා.. තනිවන්න බෑ මගේ.. හුස්මත් ඔයා.. රතුපාට වෙරළේ, පා පොඩි තියා.. පපුවේ...