මගෙ අමල් බිසෝ දොර හරින්නෙපා හොඳ පරිස්සමින් ඉඳපන් මම දීපංකරේ ලතැවුලෙන් මෙසේ නුඹ මූදුකරේ තනියෙන් යස ඉසුරු අරන් සුදු මහත්වරුන් ඒරොප්පෙ ඉඳන් ඇවිදින් මුදු බැලුම් හෙලයි, ලං වෙන්න බලයි නුඹ නොදැක්ක...

මගෙ බිසවුනේ අසාපන් නුඹ මන්ත්‍රි දේවි නොවුනි.. දුෂ්කර වු ඒ පළාතේ මට යන්න දෙන්න දේවි...// මේ කදුළු ඇයිද දෑසේ බැ යන්ට නුඹට ඉමයේ..// ගොස් ඉන්ට කුලී නිවසේ ‍ විස ඝෝර සර්ප බවනේ.. නුඹ චන්ද්‍ර මඩල...

මගේ දිනපොතේහි අද රෑ ලියන්නේ අ‍ප පෙම්කතාවේ අවසානයයි ඔබ නේන දා හෙට මා මනමාලියයි මගේ දිනපොතේහි අද රෑ ලියන්නේ කවදාක හෝ එක්තැන් වෙලා සුව හා සුසුම් සමසේ දරා අත් වැල් බැඳන් යමු ජීවිතේ ඒ කී වදන්...

මගෙ හද මඬල මල් යහනකි ප්‍රභාවතී ඔබෙ හද මඬල කටු යහනකි ප්‍රභාවතී කටු යහනේ ඉන්නට බෑ ප්‍රභාවතී මල් යහනෙන් බැස පලයන් ප්‍රභාවතී සිනාසිසී දෝතින් යහන සැදූ ලියේ මුවාවට ගොසින් ඉකිබිඳ හැඬුව ලියේ මටම...

මගේ හිත වෙනතක යාවී ඇති බව විහිළුවටයි කීවේ එය ඇත්තට ගෙන ඉවත බලාගෙන ඇයි නොදොඩා ඉන්නේ දරුණුද ඔතරම් හදවත ඔබගේ හිනැහෙන්න දැන්වත් ඉතිං ඔබ විනා නෑ වෙනින් කෙනෙකු මා පතන්නේ එය ඔබ දැන දැන සෙනෙහස...

මගෙ කදුලින් නිමා වු මාවතේ මාවතේ ඔහු සමගින් ඔබ මන්දහාසින් යන ගමනේ මගේ යුග නෙතු ඔබට හිරු සදු වේවා වාසනාවන් අහිමි පෙම්වතියේ නිමල පෙම් චේතනාවෙන් - නිහඩ වු වේදනාවෙන් අහින්සක මා හෙලන...

මගේ කියා ඈත් වෙලා වේදනා දුන්න හිත ළග පෙම් සිහින වල හිදින්නේ ඔබමය ඇස් දෙක ආයේ ඔබේ ඉතින් හිමිවෙන් නැතිවාට කදුළු මතක අපේ සිහින කර අඩන්නෙ තනිව අඩන්නේ තනිව.. දුර ‍රැදිලා කදුළු දරන් මට හිදින්න...

මගේ ළමැද සුව යහනක් ඔබට තනා දෙන්න කියා බවෙන් බවේ පෙරුම් පුරා බලා ඉන්නවා ඒ යහනේ ඔබ සතපා බිඟු ගී වැල් මුමුණනවා සොඳුරු ලොවක අප දෙදෙනා හෙට තනි වෙනවා සිහින ගෙනෙන කුමාරියේ ඇගේ ලොවට එන්න එපා ඇය රවටා...

මගේ ඔරුකඳත් දිරාලා කොල්ලෑවේ ලණු කැඩීලා නමුත් මුහුදු යායුතු රැක ගන්න ජීවිතේ මගෙ බිරිඳ නිදිමරන් සාදා දුන් බතුත් අරන් මහ සයුරට යන්නේ හද පුරවා ගෙනත් පැතුම් අව්ව සැරයි සුළන් වැඩියි සැඩ සුළගින්...

මගේ පුංචි රෝසමලේ මමයි නුඹේ වියපත් බඹරා නුඹ හීනෙන් වත් නොදකින කුමරා...// කළුවර රෑ සඳක් වගේ අහසේ නුඹ ඉන්නව නම් ආසයි මම නොකී කවිය - නුඹට කියන්න.. තරහක් නැ නුඹ බැසයන්න.... මගේ පුංචි රෝස...