හැමදාමත් යාළුවේ මම ඉන්නෙමි පාළුවේ ම‍ගේ පාළු පැලට එන්න කවුරුත් නැ යාළුවේ… පිපි කු‍සුමෙහි රන් මුවරද නිති පිනවින් සේමා නිතිගෙ කිරණ වැද රඟදුන් පැණි සමනල සේනා සපැමින ඔබ වෙණ වැයූ මා අභියස ගී...

හමු නොවනා ලෙස ආයේ වෙන්වන්නද හමු වූයේ ආදරේ දුන්නු කාලේ ඉවරයිද වෙනස මට දැනෙනවා වේදනා දැනෙනවා….// අප හමුවූ මුල් දිනයේ ආදරෙන් සිත් වෙලී වෙන් නොවනා ලෙස දිවුරු පොරොන්දුව කඩවී වේදනා දෙන්නෙපා...

හන්තාන දෙසින් එන මුදු සීත සුළං රැළි ඔබ තාම හොඳින් හඳුනනවා නම් මේ පහන ඔබේ සුරතින් දැල්වූ මං බොහොම ප්‍රවේසම් කර ගන්නම්… සංසාර පුරුද්දට දෝ මන්දා ගංගාව ශෝකයෙන් වැළපෙනවා මං තාම මහාවැලි ගං...

හන්තානට පායන සඳ ලස්සනයිද කියන්න... මා නොදකින ඒ පුර හඳ ඔබට හැකිය දකින්න...// අඳුරු ලලා වහිනා කල සරසවි බිම තෙමෙන්න...// කුඩේ යටින් ඔබ යන කල එපා තනිය දැනෙන්න... ලතා මඩුළු අත වනාවි එපා අහක...

හැරදා විමන් සිය මා පියන් මා ආදරෙන් වැඩූ නොසිතූ ලෙසේ වෙන්වී මෙසේ ඇයිදෝ වෙනස් වුණේ මුළු ජීවිතේම නෑ මෙමා දුක් ගීයක් ගයා හඬවන්නෙ ඇයි ළදේ ඔයා දුක් මාරුතේ හොවා පෙර ආදරේ අපේ ලොවේ සඳපාන සේ...

හතර කේන්දරේ පාලු කියලා නුඹ ළඟදී දැනුනේ නෑ මට නම් පාලූ ග්‍රහයෝ නතුවාලු නුඹගේ නිසි පරිදී මට නම් නෑ ඔබේ අඩු පාළු මේ දුරු ගමනේ මගෙ දෑතේ වෙලිලා භවයේ සැරිසරා එක්වෙලා පෙම් දිවි සටනේ නොයමී...

හීන අරන් රෑ තරු මල් අහසෙ පිපෙනවාලු වසන්තයක නැවුම් සුවඳ හිතට එබෙනවාලු කල්ප පුරා නෙතු උතුරා ගැලූ කඳුළු වේලු එක හුස්මට අමතක කල දවසක් එනවාලු මට මගේ කියා කියාගන්න කිසිවක් නැති දාක සඳක් වෙලා ඈ...

මගෙ ජීවිතේ ඔබයි සිත පාරමී පුරයි ඔබ හිමිවනා තුරා හිඳිම් ඔය සිනහවෙන් දිදුලනා රුව දකින්නම් ඒ සිනහවෙන් රෑ දිවා මා සැනසෙන්නම් හීන අතරින් මා එන්නම් සෑමදා මා ඒ හීනයේ රැඳෙන්නම් ඔබේ තුරුලේ රැඳී...

හෙමින් සැරේ පියා විදා සුමුදු සයනේ සිනිඳු ඇතිරිල්ලෙන් පලා ඇවිත් සිතුම් සියොතුන් සුමුදු සයනේ සිනිඳු ඇතිරිල්ලෙන් මලක් නම් එය මලක් වුව මැන සිනිඳු සුකොමල රුවෙන් සරසන විලක් නම් එය විලක් වුව...

හෙට අළුත් අළුයමක්.. වෙන කවරදාකටත් වඩා මිහිමත මල්... පිපෙන දවසක්... පුංචි කුමාරියක් හිරිමල් හිනා අරන් මග බල‍න් ඉන්න බවට දුන් නිසා පොරොන්දුවක්... ඉරත් හැංගිලා බලා හිඳී වලාකඳු යටින් ලා හිරු...