දැල්වූ පහන් දැල්වී තිබේවා සුන් වූ පැතුම් දළු ලා වැඩේවා ළං වූ ලවන් හමු වී තිබේවා වෙන් වූ නුවන් කඳුලින් මිදේවා විරහී හඳින් ගලන දුක් වේදනාවන් සිහිලැල් පවන් රැල්ලකින් සංසිදේවා නොබිඳී නිර්මල...

දම්පාටින් ලා සඳ බැස යනවා අකාසේ රන් වන් පාටයි සමුගෙන යන්න මගෙන් තව මොහොතයි නොදොඩා ඉන්නේ ඇයි... රන් පටින් සඳ මුහුණ පෙනෙනවා වෙන්වී යන මොහොතක් නැගෙයි දෑසට ලංව බලන් මේ මොහොතේ ගොළුවී ඉන්නේ...

දමා යන්නට නොහැකි මිහිමත එකම සම්පත ඔබම පමණයි... මිදී ‍යන්නට නොහැකි මේ ලොව එකම බැඳුමද ඔබම පමණයි... බැදී දුක සැප දෙකෙහි නිතියෙන් හදේ තනි නොතනියට වැඩ වුන් ලබැදි සිත් මල් පරව යනවිට පසක් වෙයි...

දැනෙන දුක් වේදනා - හිත අස්සෙ හිරකරන් සැනසුනමක් නැති වෙලා ඔබ හින්දා රත්තරන් ඔබ මගෙන් වෙන් වෙලා අද දුරට වී ගිහින් මං හඬන හැටි දැක්කොතින් ඔබ හඬයි සත්තකින් මං තරම් පෙම් කරපු වෙන කෙනෙක් නැති...

දස බිම්බර මාර සෙනග තණ්හා රති රගා සමග පළවා හල වීතරාගි බුදුන් වඩිනවා හද වෙත බුදුන් වඩිනවා // සංසාරේ තෙර දකින්න බලාපොරොත්තුවෙ ඔරුවෙන් // ගමන් වැඩිය අන්ගීරස බුදුන් වඩිනවා හද වෙත බුදුන්...

දෑසේ මල් විලේ ආශා රොන් සැළේ වෑහී ආදරේ චේතනා නෙත් දැලේ ආශා විල් තෙරේ පායා රන් සඳේ ඡායා පායලා මේ සැඳෑ යාමයේ දෑසේ මල් විලේ ආශා රොන් සැළේ සන්සුන් නදී තෙරේ මේ මල් විමානයේ// ආරාධනා රැව්දෙනා...

දෑසින් පෑ මා ඉඟි මැරු දෙව්ලියේ රහසින් ඇයි හැඟුමන් මතු වී හදේ නෙතඟින් පෑ විසිරී උණුහුම රැඳේ දෑසින් පෑ මා ඉඟි මැරු දෙව්ලියේ යලි කිසිදා නොලියූ මේ ආදරේ බලා හිඳිම් හදින් සදා නොයන් ලඟින්// නෙතේ...

දවසක්‌ පැල නැති හේනේ අකාල මහ වැහි වැස්‌සා තුරුලේ හංගාගෙන මා ඔබ තෙමුනා අම්මේ පායන තුරු හිටි පියවර හිටියා ඔබ අම්මේ නුවර වීදි යට කරගෙන නින්දා වැහි වැගිරුණදා බිරිඳකගේ සෙනෙහේ කියා යෝද ඇළේ...

දැවෙනා දුක මේ වාවනු බෑ.. කඳුලැල් දෙනෙතේ බාරගන්නෙ නෑ..// මා තරම් කවුරුවත් ඔබට නම් ආදරේ කරන් නෑ..// තනියෙන් ගෙවෙනා තත්පරෙත් අපේ මටනම් දැනුනේ කල්පයක් වගේ.. නැතිකම් දෙනෙතින් දකිනකන් මගේ ඔබමයි...

දීපාවලී දාට දීපාවලී සඳ අරන් මාතර ගෙදර එන්න යාපා පටුන පහුකරන් සිංහල හාලෙ බතට ආසම මාළු පිණි උයන් ගමේම නෑයො එක්ක අපි ඉන්නවා මග බලන් වෙඩි සද්දයට බයේ දරු කැක්කුමත් හිත දරන් මහ ගෙදරටම වෙලා අපි...