දෑස් අග පිපී දිලිසෙන කඳුළු කැට වලට නොදැනෙන හීනයක් වගේ ලස්සන... ආදරේ සොයා හ්ම්... හ්ම්... හ්ම්... හ්ම්... පාරමී පුරා සසරක ඇවිද එන ඔබේ පසු පස සුළඟ සේ වෙලී සනසමි... ආදරේ කියා හ්ම්... හ්ම්......

දෑස නිලුපුල් තෙමා කඳුලු මුතුවැල් සලා දෙතොල සුසුමින් පුරා ඉකිබිඳ හඬනු මනමාලියේ නිහඬ හදවත් පොතේ ලියැවුනු සොඳුරු ගී වැල් නැතේ මා තැනූ ඔබේ කඳුලැලි මා සිතේ නිබඳ පදවැල් ඇඳේ පබළු මිණිමුතු නැතේ...

දැස රිදෙනවා පාර බලා ඉදලා අප ආ පාරෙ ආගිය වාරේ මල් ලොව මල් සිදිලා සුරතෙ අත තියලා මට සහතික කරලා හෙට හවසට ආයේ අප හමුවෙමු කීවා නිදි නැති රෑ යහනෙ එකම රැයයි ගෙවුනේ අවුරුද්දක් වාගේ ඒ එක රැය...

දෑසම රිද්දන හසගන තාලෙට පාද නගාගෙන කවුද හැබෑටම මේ යන රන් ළන්ඳා… කිව්වානාහන මේ මගෙ දෑසම ඇසිපිය නොහෙළනවා… මේ හැටි ලස්සන රූ වරුනාවට ඉබේම නැවතුනු හිටි පාදෙම ඔය කී රූ වරුණා… මා ගැන නම් මේ අහන්න...

දෑසෙ කතාවෙන් හසරැල් ලතාවෙන් මන බැන්දුවේ මා සෙනෙහේ ලතා මනමාලියක් වී වෙනතක් බැලූ දා පර වී ගියේ නෑ මගෙ චේතනා නිමවූ කතාවන් ගොළු වී තියේ දෙනෙතේ මැවේ ඔබේ හසරැලි සිතේ කඳුලක් වුණා ඔබේ සෙනෙහේ මගේ...

දෑත දෙපා ලන ගිගිරි සරින් මා කැඳවා නොතැවෙන් සිවුසිය ගව් දුර ඇදෙන ලෙසින් සෝක සුසුම් නොහෙලන් // පෙරමග පියවර මැකෙන ලෙසින් ඈතට යනු මැන අසුරු සැනින් මා හඬවන්නට සිහින තුලින් අයදිමි යළි මෙහි නොඑන...

දෛවයෝගයකින් නොවේදෝ හමුවුණේ අප හමු වුණේ දෛවයේ සරදම් ලබන්නට කිම මෙසේ අප හමුවුණේ // ඇදුරුතුමියයි ප්‍රේමයේ ඔබ ඇදුරුතුමියයි යෞවනේ ශෝකයේ රුදු වේදනාවේ කඳුළු සයුරේ උල්පතයි දෛවයෝගයකින්... නඳුන්...

දකින විට පන්සලක් පිළිමයක් බෝධියක් හුනස්නෙන් නැගිටිමින් වදිනවා හදේ නැති භක්තියක් වත පුරා තවරගෙන අඩවන්ව නෙත් බරව බලනවා ගැඹිනි මව් කෙනෙකු හෝ රෝගියෙකු දුටුකලෙක කවුළුවෙන් අනන්තය සොයනවා... අතෙහි...

දළින් අනින පයින් මඩින රුදුරු සැහැසිකම් කල ඇතු // අන්න බලවු සැදැහැ සිතින් කරඞුව ගෙන යනවා කරඞුව ගෙන යනවා // දෙපයින් අහසට නැගෙමින හේෂාරව නද නැගු අසු // අන්න බලන් ආදරයෙන් රජුට අසුන දෙනවා රජුට අසුන...

දැල්වෙනා පහන් නිවා දමා මගේ අතින් දල්වමී ඔබේ නුවන් පහන් සදා ඉතින් ලෝකයෙන් ලඟා වෙනා අනේක වූ රිදුම් මාරුතේ හොවන්නෙමි ප්‍රියේ ඔබේ නමින් මල් උයන් දැවූ කුණාටුවෙන් පවා මිදී බලන්න මේ බලන්න මේ අපේ...