Chandrasena Hettiarachchi - චන්ද්‍රෙස්න හෙට්ටිආරච්චි

ආපසු යන්නට පාර කියනවද දැන් සමුගන්න ළඟයි ආයෙත් දවසක අප හමුවන්නට කළ පින් මදිද සිතෙයි // යොදුන් ගණන් දුර ආවෙද පසුකර මල් මාවතක නොවේ ඇයි ඔබ මට ඔබෙ සෙනෙහස කීවේ ඇයි මා ඔබ ගැන සෙනෙහේ පිරූවේ ආපසු...

ඈත ඈත චන්ද්‍ර මණ්ඩලේ පාට පාට තාරකා පෙළේ පුංචි පුංචි මල් සිනා මලේ හැංගුවාද ආදරේ අපේ// අඩවන් වූ නිල් දෑසේ කී රහසේ වත කමලේ සිරියාවයි මදහාසේ සිත් සපුරා දුටු සිහිනේ පෙර යාමේ එළිවෙන්නේ කවදාදැයි...

දෑසෙ කතාවෙන් හසරැල් ලතාවෙන් මන බැන්දුවේ මා සෙනෙහේ ලතා මනමාලියක් වී වෙනතක් බැලූ දා පර වී ගියේ නෑ මගෙ චේතනා නිමවූ කතාවන් ගොළු වී තියේ දෙනෙතේ මැවේ ඔබේ හසරැලි සිතේ කඳුලක් වුණා ඔබේ සෙනෙහේ මගේ...

මුතු කඳුලින් මා දෙනෙතේ පෙම් සිතුවම් බොඳ වන්නේ රිදවන්නද වෙන්වූයේ තනිවෙන්නම් මා // සඳ මඩලේ තරු පොකුරේ රුව ඇඳුනේ ඔබගේ මද පවනේ මල් ගොමුවේ සුවඳ දැනේ ඔබගේ කඳුළැල්ලෙන් හසරැල්ලෙන් සැනසෙන්නම්...

ඔයා හින්දා මං වින්දා දුක් ගංගා එදා හංගා පෙම් බැන්දා ඔබ හට මා ආදරේ කරලා දෑසම රිදවා දමා ගිහින් මගෙන් වෙන්වෙලා.. වෙනස්වී - දුකක්දී ළඟින් ඈ දුරස් වී.. මා ඔබේ කියලා, දෑතම පටලා වෙරලේ පියමැන්න...

ඔයා නිසා මගේ සිනා මැකී ගියාදෙන්.. ඔබේ සිනාවන් මතකේ රැදී තියෙද්දෙන්.. ඔබේ පුංචි දොතොල් අතරේ මා තනිවෙද්දෙන්.. ඔයා ලැබෙන්නේ නැතිනම් තනිකඩ වෙද්දෙන්.. තනිකමෙන් ගඟ ගලා යනවා සදේ නුඹ නැ...

සඳට සැහැසිකම් කළ අය සඳ එළියෙන් සැණසුනාම සඳ සාවිට දුක හිතෙන්නෙ නෑ නුඹට ආදරෙන් සිටි අය නුඹ හා දොඩමළු වෙනකොට මට නම් එය දරාගන්න බෑ සුවඳ මතක් වී පෙරදා යළිඳු නුඹ වටා සරනා බිඟුන් නිසා මගෙ හිත නිද...

සෙල්ලම්ගේ පාළුවෙලා බෝනික්කා තරහා වෙලා කෝම්පිට්ටු මාළිගාව කැඩිල ගිහිල්ලා ගේත් එක්ක පාළුවෙලා පුංචි පුතා නෑ චණ්ඩිකමට රණ්ඩු කරලා අම්ම එක්ක තරහාවෙලා තාත්තිගේ ඔඩොක්කුවේ හුරතලේට වාඩිවෙලා හබුං කටයි...

සුදු පිරුවටයයි මංගල යහනයි කදුළින් තෙමනු එපා... ‍ඔබේ නිදොස් බව ලොවට කියන්නම් මට දොස් නගනු එපා...// සාගරයට වැඩි ආදර හිත් ළග අපි ළදරුවන් වගේ අපේම ලොව තුළ තනි වුණුදා අපි දුර නොබැලුවේ...