පැහැසර අරුණක ඉරමල පිපුනාවේ... යුගදුරු යුගදුම සැනකින් නිවුනාවේ... හිමිදිරියේ...සීතල හීනෙක දැවටීවත් පරවි පියාපත් ඇසුනාවේ... සිත සිරකොට බැදි දඬු වැට බිදුනාවේ... සිත සිත යා කර සෙනෙහස...

පමා වැඩියි ඔබ පමා වැඩී මට මුණ ගැසුනේ ඔබ පසුවී පෙර හමුවීනම් ඇය නොපතා මා ඔබටම සිත පුදමීඔබටම සිත පුදමී ඔබ සිනාසිසී එන වසන්තෙකී ඇය මුලාවකී ගිම්හානයකී සිත නිරතුරු පසු තැවෙනා ඔබ සුවඳකි මන...

පැන මඩ කඩිති වැව් තාවලු වැහි කාලේ පෙන්නා මග නොමග නොවැටී යන තාලේ සිප් කිරි පෙවූ මූසිලයින් උඩු මාලේ අපෙ ගුරුතුමා යයි තාමත් ඉස්කෝලේ සාමා අමර විකුණති බස් පොළේ කජු කුමාරෝද පිටු දන් දෙති එයින්...

පණ වාගේ හිටියාට වෙන් වීලා ගියදාට පෙම් ලෝකයේ මතක ටික කාලයයි ආදරය ඒ නම් සැනසීම දේ නම් ඇයි මෙහෙම ශෝකේ සදා // ආලයට අත දුන්න ආදරිය කෝ දැන් වෙන් වෙන්න හිතුවාද මුලදී මගෙන් // හදවත පලලා උණු ලේ...

පැරදීලා පලා ගියේ නෑ රැවටීලා හඩා වැටී නෑ පිටු පාලා සොවේ හෙලා නෑ මා කවදාවත් වෙනස් උනේ නෑ...// දුක සන්කා හැර විගසේ සැනසීලා ඉනු නොලසේ ලයෙහී රන් ගිරි සිරසේ රැදෙමී මා විත් වළාකුලක් සේ පැරදීලා...

පසක් කොට ඇති සසර දුක් ගිනි උතුම් සම්බෝධිය පතා.. කෙලෙස් නේරංජාව තරණය කලේ අප මහ බෝ සතා.. පසක් කොට ඇති සසර දුක් ගිනි උතුම් සම්බෝධිය පතා.. නිසල බෝ මැඬ වෙසෙන අතරෙදි සසල කෙරුමට අචල හිමි...

පතනා දේ සුන් වේ නම් නොසිතූ දේ සිදුවේ නම් පතනා දේ සුන් වේ නම් නොසිතූ දේ සිදුවේ නම් මේ සෑම දේම සිහිනයකි බලන් සිත් යොමන්../// සුළු මොහොතක අපි සැනසෙන්නේ යළි මහමෙර සේ දුක්‌ වන්නේ කිසිවක්‌...

පතනා දේ සුන් වේ නම් නොසිතූ දේ සිදුවේ නම් මේ සෑම දේම සිහිනයකි බලන් සිත් යොමන් සුළු මොහොතක අපි සැනසෙන්නේ යළි මහමෙර සේ දුක්‌ වෙන්නේ කිසිවක්‌ නෑ සදහට රැඳුණේ ජීවය තණ අග පිණි බඳුවේ // මේ සෑමදේම...

පවින් මා මුදා ගත් පින නුඹට අත්වේවී ලඳුනි කරුණා ගුණය ප්‍රේමය නොවන බව වැටහේ පවින් මා මුදාගත් පින නුඹට අත්වේ අසාර වූ මා ජීවිතේ දළු දමා නැගි ආදරේ නියෙන් සිඳලන්නෙමි නොයෙන්නෙම යන්නෙමි ඔබට සුබ...

පායනා ඉර පාන කාගේ පීදෙනා මල් යාය කාගේ හසරැලි මවෙත ගෙනා පායනා දස සේ ගලා ඒ වෑහෙනා නදියේ රැදි ඒ නෙත දිලි කදුළු දොවා // සිත මදනල ඈත කදු සිප මෑත මා සොයනා... මේ ගග දියරැලි වාගේ පිබිදේ සිතුවිලි...