ආකාස ගඟේ-වළාවේ වෙළී සීමාව සොයා සිසාරා ඇදී එමි ආදරී සිත සාදමී මෘදු හාදු දී හද ගිනි නිවමි සුළඟ හිමිහිට හැමුවාවේ.... කොහෙද ඇය මට කිව්වාවේ.... පෑයූව සඳේ අකාසේ රැඳී ඈ වාගේ දිලී රිදවයි නුඹ...

අකීකරු හිමියනේ.. මවක් සේ රකිමි ඔබ... අකීකරු හිමියනේ... මධු මතින් ගත රැදුණු නෙතු යුගල මට දෙන්න.. සෙහෙහසේ සිහිල් නිල් දියෙන් පුරවාලන්න අකීකරු හිමියනේ... බඹර හිස සතපන්න හද යහන...

අකුරු මැකී නෑ කොළ ගැලවී නෑ බොඳවී නෑ සිතුවම් ඉස්සර වාගේ තාමත් මතකයි හෝඩි පොතේ පාඩම් මේ ඊරී බිම සීරී කුණ්ඩුමනී හිස පීරී දීසිය පුරවා දෝසි දමා කුමුදුමතී හිනැහේවී අපි දුවමු අපි පනිමු ගී...

අළුත් වැස්සක් වහින්නට සැරසේ පුරුදු ආකාසේ දිගු කාලයක් නිහඬ වී සිටි නුඹ වාගේ අළුත් වැස්සක් වහින්නට සැරසේ අහස වැසි වසිනා නමුත් කවදාද ඒ වැහි වහින්නේ නොදනිම් නියං කල සැමදා නැතත් කවදාද නියඟය...

අමා දහර දිය ගලා ගලා තුරු ලතා තුළින් මල් පියලි සලා සිය හඬින් ලොවට සිහ නද පතුරා ලෝ සත අතරින් ජනිත වුණා සැපෙහි කිමිදී දුකෙහි ගැලීලා මැදුම් පිළිවෙතින් අමා සුව ලබා දහම් සුවඳ මල් දසතම පතුරා සියල්ල...

සඳකත් පිණි දිය කඩා හැලෙනවා දැව මුවා කුළුණු හිස පහන් නිවෙනවා මං එනතුරු අද්දර අල්තාරේ ඉන්නවද බලා අමීෂා අමීෂා අමීෂා රුක් අල්කාරී කන්දෙන් පාර අසා සූවස් සයුරේ රළ රැලිති මකා // මං එනතුරු අද්දර...

හෝ....හෝ...අම්මා..අම්මා...අම්මා... දන්දී පින්දී උදම් වී - දම් සාරෙන් නෑවිලා.. සම්මා සිත් පෑදුවා අම්මා... උස්වී දුක් ගී වැයෙද්දී - හිස්වී ඇවිලී ගිනි.. මං නැත්තම් කෑවෙ නෑ අම්මා... ඉන්නට නම් බැ...

අම්මා නැති මට කිරි අම්මා වී කළු‍වර ගෙදරට මිණි පහනක් වී දැනගත් දා සිට පෙරුම් පිරු‍වේ අක්කේ මං මතු සක්විති වෙයි සිතලා ලූ... පිරුණු රටාවට පැදුරක් පිරී වැ‍ඩේ ඊට ලිප ලග කඩයප්පන් ගොඩවේ දෙකම්මුලින්...

අම්මා සඳකි මම ඒ ලොව හිරුය රිදී ඒ ඉර හඳින් නුබේ ලෝකය එලිය වුනී රැකුමට පුතුන් දිවියේ දුක් ගැහැට විදී පිය සෙනෙහසට කව් ගී ලියැවුනා මදී සිරුරේ දුවන්නේ මගේ ලේ නොවැ පුතුනේ කුසයේ නොදැරුවත් දිවි බර මට...

ආනන්ද මේ රෑ හරි හැඩයිනේ කවුද පාවෙන මලක් වගෙයිනේ ලෝකේ ඔයා සතු ලොකු වස්තුවක් වෙයි මමනෙ සුහදේ ඒ පෙම් කුමාරී ආනන්ද මේ රෑ හරි හැඩයිනේ මාගේ සෙනේහේ මල් පිපුණෙ අදනේ නෑනේ නිවෙන්නේ ආශාව මාගේ නගරේ...