අතින් වත් අත ඇල්ලුවේ නෑ කිසිම කිලුටක් තිබුනේ නෑ ආදරය හැර හීනයකවත් කිසිම කිලුටක් තිබුනේ නෑ ඔබට අමතක වෙන්න බෑ අපේ දුප්පත් ප්‍රතම ප්‍රේමය ඔබට අමතක වෙන්න බෑ ඔබට අමතක වෙන්න බෑ කුළුදුලේ කී...

අවපස අහසක තරු ලකුණක් සේ අපමණ සයුරක තුරු දසුනක් සේ දිගු දිවි ගමනේ..ඉම ඔබ රැඳුණේ // මාවත අවහිර නිමවා දළ රළ පෙල සැතපෙනවා සැළමුතු සෙනෙහස මඳ පවනක් වී ගැඹරේ නිම මුමුණනවා අවපස අහසක... දෝතක...

අවසාන ප්‍රේමයයි මාගේ.. නෑ පතන්නේ කෙනෙක් ආයේ.. ඉවරයක් නෑ කඳුළු දෙනෙතේ.. මාව හැරදාලා ඔයත් යන්නට ගියා.. කවුරුත්ම එන්නෙපා.. රවටන්න ආයේ මේ...මා තනිකම හොදයි පාළුවේ මේ උනන කඳුලට වඩා.. හීන අතරේ...

අවසන් සැඳෑවයි දෙදෙනා හමු වූ මින් මතු නෑ අප හමු වන්නේ දෛවය ළං කළ අප දෙදෙනාදෝ වෙන් වී යන්නට සැරසෙන්නේ ඔබගේ සුන්දර සමනළ ලෝකය බිඳලන්නට බැහැ කුරිරු වෙමින් කඳුළු දරාගෙන වෙන් වී යන්නට සමුදෙනු...

අවාසනාවට රෝස මලත් පරවෙයි කඩා වැටෙන්නට උණු කඳුළක් වැලපෙයි දරා ගන්න බැරි තරමට ආදරෙයි ඔයා රත්තරන් වරදක් කළා නොවේ ලියා හසුන්පත් තැන තැන හංගාපු ගලා බොඳව යයි ඒ ඇස් දෙකෙන් තෙමූ වලාකුලට රෑ සඳ නෑවිත්...

අවසර නැත මට ඔබෙ අත ගන්නට බෑමි බෑද ඈත ලොව සතර දෙසේ එනමුදු උපදින හැම භවයකදිම මතු ඔබ හිමි කර ගනිමි ලදේ බඹරෙකු වන්නට නොහෑකිව ලතවෙන මා අභියස ඔබ නෙලුම නොවේ උල්පත වන්නට නොහැකිව ලතවෙන මා අභියස ඔබ...

අව්වට වැස්සට හුරු මිනිසුන්නේ දෑතේ විරියෙනි රටවල් නැගුනේ ඒ මිනිසුන්ගේ මළගම වෙනුවෙන් මොන රජ මැදුරෙද සුදු කොඩි නැගුනේ දා ගැබ් මහ වැව් කලා නිකේතන නුඹලා දෑතිනි මිහි මත මැවුනේ ඒ නුඹලාටයි දූ...

පලංචියේ ලී ඉරුවේ අපි එකට මල් පැන් පොදක් රහ බැලුවේ අපි ‍එකට එක වාඩියේ කල් ඇරියෙත් හිත හොදට ඇයි මස්සිනේ පෙම් කලේ අපි එක මලට විරසක වී රුපුන් ලෙස යුද වදින්නද කුළුදුල් පෙම මෙයයි ඉන් අත්...

ඇය යන්න ගියා මැකිලා වන සිරසක තුරු සෙවණැලි අතරේ ගී ගයමින් හිඳ මා තුරුලේ ඇය යන්න ගියා මැකිලා පිනි කඳුළක් මල් පෙති අග තවරා මීදුම් සළුවෙන් මුහුණ වසා නිල්ල නිලන නිල් කඳුවැටි අතරේ සඳඑළියේ මං පෙත...

ඇයිදෝ මගෙන් වෙන් වීලා ඔබ යන්නෙ කොහෙදෝ ළඳුනේ සැනැහී සදා ඔබ ඉන්නයි පැතුවේ හදෙන් තනිවී මා පැතුවේ හදෙන් තනිවී ඇයිදෝ මගෙන් වෙන් වීලා බමරුන් මේ ඇයි දුක්‌ ගීතේ පරවෙන්න ඇයි මල් පිපුණේ සැංගෙන්නෙ ඇයි...